ես էսպիսի մեկնաբանոթիւն ունեմ՝ ես չեմ ուզում ծրագրաւորողի «ջոբ», ես չեմ ուզում լսել «ֆրոնտէնդ»/«բեքենդի» մասին, ես չեմ ուզում սովորել vue, ու հարցն էն չի որ ինձ հետաքրքիր չի ոլորտը, ու որ ես չեմ զարգանում, այլ էն որ էն ինչ ինձ հետաքրքիր ա ու որտեղ ես ջանում եմ խորանալ, կապ չունի արդիւնաբերութեան հետ։

նաեւ ես շատ զզուող եմ ու կարծում եմ որ գործիքն ազդում ա իմ մտածողութեան վրայ, ու ես չեմ ուզել որ պերլը, օրինակ, ժամանակին, մտածողութեանս վրայ ազդի, ու խուսափել եմ իրանից։

նաեւ ես չեմ սիրում բարդացրած տեք՝ էն որ մարդիկ իրանց լաւ են զգում ասելով՝ «իսկ դու գիտե՞ս c++֊ում էն ինչը էն դէպքում ոնց ա լինում»։

չեմ ուզում իմանալ։

էս ասածիցս ստացւում ա՝ ես վեհ եմ, իսկ դուք՝ արդիւնաբերութիւնը՝ ճղճիմ նուաստ աննշան արարածներ։ բայց ինձ պէտք ա վաստակել, աւաղ։

ու ապա վիդեօյի 4-8 կէտերը ինձ մի քիչ հանգստացրին։

զի ազատ ծրագրակազմին ջանում եմ, երբ ժամանակ են թողնում գոնէ, սատարել։ աւելին՝ եթէ գիտեմ ինչ եմ ուզում անել ազատ նախագծի համար՝ մինչեւ չանեմ, կամ գոնէ մինչեւ որեւէ մայլսթոնի չհասնեմ՝ չեմ կարողանում բաւականութիւն ստանալ, որ «գործի» գործն անեմ։

արդե՞օք էդ օգնում ա գործի գործն անել՝ որպէս սայդ էֆեկտ, ու գնալով աւելի շատ։ զի նախկինում գործն ու ազատ գործը շատ աւելի շատ էին տարբերւում, քան էսօր։

նախկինում դա պայմանական «ուինդոուս» ու «վիժուալ ստուդիօ» էր, եւ օրինակ կոմերցիոն «փիֆոր», իսկ էսօր դէ ֆակտօ ստանդարտը իւնիքս ա։

այլ հարց որ կրկին, ազատ տեքի զգալի մասն էլ չեմ հաւանում։ երբ փորձում են «հեշտացնել», ու օրինակ ուժեղ տիպաւորուած չի տեքը, կամ ցուցիչ չունես՝ ինձ թւում ա աւելի բարդացնում են։