շատ հետաքրքիր ա, որ ժառանգականութեան մեթոդը շարունակում ա ակտուալ մնալ, մինչդեռ կարծես ձախողում ա օօպ սկզբունքները՝ վերօգտագործման, էնկապսուլացիայի(ծնողը փոխում ա վարքագիծը, ժառանգը նոյնպէս ազդեցութեան ա ենթարկւում), կախուածութեան հարցը չի լուծում(ի տարբերութիւն կոմպոզիցիաների, երբ ուղղակի մասն անկախ ա), ու եթէ ժառանգականութիւն աջակցող լեզուներն աջակցում են բազմակի ժառանգականութեան*(c++) ապա աւելի բարդ ա դառնում իրեն վերասկել, իսկ եթէ չի աջակցում, ապա կօդի վերօգտագործումը խիստ սահմանափակւում ա մեկ կլասով, մինչդեռ կոմպոզիցիայով կարելի ա մի քանի թայփեր ունենալ + final-ները
եւ կարծես ժառանգականութեան միֆը, թէ մեծ պրոյեկտների համար կլասը որպէս կաղապար պարտադիր ա, ապա դրան կարելի ա հասնել այլ եղանակներով, ու պակաս ճարպոտութեամբ, մոդուլեարութիւնը պահելով
շատ հետաքրքիր ա, որ ժառանգականութեան մեթոդը շարունակում ա ակտուալ մնալ, մինչդեռ կարծես ձախողում ա օօպ սկզբունքները՝ վերօգտագործման, էնկապսուլացիայի(ծնողը փոխում ա վարքագիծը, ժառանգը նոյնպէս ազդեցութեան ա ենթարկւում), կախուածութեան հարցը չի լուծում(ի տարբերութիւն կոմպոզիցիաների, երբ ուղղակի մասն անկախ ա), ու եթէ ժառանգականութիւն աջակցող լեզուներն աջակցում են բազմակի ժառանգականութեան*(c++) ապա աւելի բարդ ա դառնում իրեն վերասկել, իսկ եթէ չի աջակցում, ապա կօդի վերօգտագործումը խիստ սահմանափակւում ա մեկ կլասով, մինչդեռ կոմպոզիցիայով կարելի ա մի քանի թայփեր ունենալ + final-ները
եւ կարծես ժառանգականութեան միֆը, թէ մեծ պրոյեկտների համար կլասը որպէս կաղապար պարտադիր ա, ապա դրան կարելի ա հասնել այլ եղանակներով, ու պակաս ճարպոտութեամբ, մոդուլեարութիւնը պահելով